از اخلاق خاص على، کرم و بخشش او بود که حد و مرزى نداشت، ولى

بخششى که در اصول و هدف پاک و سالم بود نه مانند بخشش

فرمانداران و زورمندانى که از مال و کوشش مردم بخشش مى‏فرمایند!

اینان وقتى که چنین بخششى مى‏کنند فقط به خویشان و نزدیکان و یا

هوادارانشان مى‏بخشند که در راه حکومت و سلطنت آنها شمشیر مى‏زنند

واگر گامى بالاتر نهند براى آن بخشش مى‏کنند که گفته شود آنها اهل کرم

و بخشش هستند! تا مورد توجه عامه مردم قرار گیرند و اختلاسها و

دزدیها و ستمها و ضعف ادارى امور و غیره را بدین ترتیب پرده پوشى کنند.

 به ادامه مطلب بروید..

جبران خلیل جبران

که از علمای بزرگ مسیحیت، مرد هنر و صاحب ذوق بدیعی است لب به ستایش علی

آن را به گوش مردمی رسانید که پیش از آن مانند آن را نشنیده بودند و در بین تاریکی

های جاهلیت از روش روشن او متحیر ماندند؛ پس کسی که طریق علی را پسندید به

فطرت سلیم بازگشت و آن که از باب خصومت وارد شد جاهیلت را ترجیح داد."جبران

که نماز بر زبانش جاری و دلش از شوق خدا لبریز بود. مردم عرب، حقیقت مقام او را

درحالی که هنوز رسالتش را به کمال، تبلیغ نکرده بود.

.......................................

 به ادامه مطلب بروید..

الف : عدم اجراى حدّ در مورد شرابخوار جاهل

از طریق روایات سنّى و شیعه نقل شده : مردى را که شراب خورده بود،

نزد ابوبکر آوردند، او تصمیم گرفت تا حد شرابخوارى (هشتاد تازیانه(را بر او

جارى سازد. شرابخوار گفت : من به حرام بودن شراب تاکنون آگاه نبودم

.ابوبکر دست نگهداشت و نمى دانست که چه کند؟

.............................

 به ادامه مطلب بروید..

اعراب به کثرت نسل خود خیلى علاقمند بودند و اصرار زیادى مى ورزیدند

تا در خانواده شان جنس ذکورى باشد لذا روزى سه مرد در طهر واحد با

زنى هم بستر شدند و این زن پسرى زائید هر سه این مرد ادعا داشتند

که پدر این پسر هستند هنوز سوره ى مبارکه نور نازل نشده بود تا

زناکاران به مجازات خود برسند، ....

 به ادامه مطلب بروید..

.

على بن ابى طالب (ع) از شخصیت هایى است که مخصوص به زمان معینى نمى

باشد.

اومربوط به تمام زمان هاست . على شخصیت و کلامى دارد که هر چه زمان

بگذرد, نمى توان آن را کهنه سازد. پس معلوم مى شود شخصیت ها بر دو گونه اند :

شخصیتهاى ابدى و پابرجا و شخصیتهاى موقت و فراموش شدنى.

((جبران خلیل جبران)) این مسیحى لبنانى که در دوازده سالگى به آمریکا رفته است و

به دو زبان عربى و انگلیسى کتابهایى نوشته که شاهکار است, با اینکه مسیحى است

از شیفتگان مولاى متقیان على (ع) است . وى در آثارش وقتى مى خواهد

ازشخصیتهاى بزرگ دنیا نام ببرد, نام عیساى مسیح و على بن ابى طالب را مى برد.

از جمله سخنان او درباره ى حضرت امیر (ع) این است :

((من از این راز سر در نمىآورم که چرا بعضى از افراد از زمان خودشان این قدرجلو مى

باشند. به عقیده من على بن ابى طالب مال آن زمان نبود, به این معنا که زمان, مال

على بن ابى طالب نبود)) . (یعنى آن زمان ارزش على را نداشت . على قبل از زمان

خودش متولد شده بود).

 
آنگاه مى گوید :

.........................